در قسمت اول این مطلب با انواع روش‌های تولید پلی آلومینیوم کلراید یا پک آشنا شدیم. در این قسمت می‌خواهیم این روش‌ها را با هم مقایسه کنیم. برای آشنایی بیشتر با این ماده، میتوانید اینجا را ببینید.
گفته بودیم که برای تولید این ماده سه نوع روش اصلی و پر کاربرد در صنعت وجود دارد. اکنون می‌خواهیم این روش‌ها را از نطر فنی مقایسه کنیم:
در روش اول یا تولید با سنگ معدن بوکسیت، مواد اولیه قیمت و خلوص پایینی دارد اما باید هزینه و انرژی زیادی صرف پالایش محصول کرد و در نهایت پسماندهای خط تولید که سرشار از ناخالصی‌ها و فلزات سنگین است به یک معضل زیست محیطی تبدیل خواهد شد. به دلیل حجم مواد اولیه مورد نیاز، تجهیزات خط تولید در این روش حجیم و پرهزینه است. اما به دلیل عدم وجود دما و فشار بالا تجهیزات تولید ساده خواهد بود، واحدهای پالایش و حذف مواد زاید از جمله بخش‌های اضافی مورد نیاز این روش است.
در روش دوم یا تولید با هیدروکسید آلومینیوم، مواد اولیه با قیمت مناسب و با کیفیت مطلوب را می‌توان به کار گرفت اما فرایند تولید به دلیل نیاز به دما و فشار زیاد نیاز به تجهیزات مقاوم‌تر و در نتیجه گران‌تر دارد، همچنین مقدار انرژی صرف شده در این روش بیشتر خواهد بود. این روش مخاطرات زیست محیطی ناچیزی دارد و محصول تولیدی کیفیت قابل قبولی خواهد داشت.
در روش سوم یا تولید با پودر یا گرانول آلومینیوم از مواد اولیه با خلوص و قیمت بالا استفاده می‌کنند. نیاز به انرژی در فرایند تولید بسیار کمتر از سایر روش‌هاست و تجهیزات خط تولید نیز محدودتر می‌باشد. اما به دلیل تولید گاز هیدروژن در راکتور ترکیب مواد، می‌بایست جنس راکتور ضد انفجار باشد.
لازم به ذکر است که به طور کلی تولید این محصول اثرات زیست محیطی کمی دارد اما مقایسه روش‌ها اختلاف این اثرات را نمایان می‌کند. در تمام روش‌ها در اثر گرما برای ترکیب اسید با آلومینیوم بخشی از اسید موجود تبخیر شده که بایستی در برج جذب، جذب شود و بسته به راندمان برج جذب مورد استفاده، مقداری از بخارات اسیدی به عنوان آلاینده وارد هوا می‌شود. بر اساس آزمایشات انجام شده حدود ۱۵ تا ۲۰% محتوی اسید تبخیر می‌شود که با فرض امکان بازیافت نیمی از این مقدار در نهایت ۷ الی ۱۰% بخار اسیدی وارد هوا خواهد شد. این بخش برای تمام روش‌ها مشابه است.
روش اول علاوه بر موارد فوق به دلیل استفاده از مواد ناخالص ( بوکسیت ۲۸%) نیاز به چندین مرحله پالایش و استفاده از پلی الکترولیت‌ها برای ته نشین کردن مواد زائد دارد لذا در هر مرحله تصفیه، حجمی از لجن و رسوبات حذف شده باقی می‌ماند که اغلب باید به عنوان ضایعات دفع شود، تاکنون مطالعه کاملی در خصوص ماهیت این ضایعات انجام نشده است اما می‌دانیم که دفع این ضایعات باعث ایجاد آلودگی خاک و برهم خوردن ترکیب طبیعی آن خواهد شد.
در مرحله انحلال آلومینیوم در روش سوم علاوه بر تبخیر اسید، حجمی از گاز هیدروژن نیز تولید می‌شود که در صورت عدم ذخیره سازی علاوه بر خطر انفجار باعث افزایش غلظت هیدروژن محیط خواهد شد.
روش دوم بدون تولید ضایعات و با حداقل تولید بخارات اسیدی بهترین گزینه از نظر زیست محیطی می‌باشد. هر سه روش در انتها محصول مایع را در فرایند اسپری درایر به پودر تبدیل می‌کنند.
